Sizə də elə gəlirmi ki, o vaxtkı cəsarətli pop musiqisi indi yoxdur?

1990-cı illərin sonu və 2000-ci illərin əvvəlləri – o illərdə musiqidə başqa bir enerji vardı. Xüsusən qadın ifaçılar özlərini açıq, dürüst və qorxusuz ifadə edirdilər. Musiqi klipləri sadəcə vizual şou deyildi, bir növ manifest idi. 

Azərbaycanda Röya, Aygün Kazımova, Brilliant Dadaşova kimi sənətçilər sadəcə pop ulduzları deyildilər, onlar bir nəsil üçün rol modelləri idilər. Onlar sevgi, məşhurluq, ayrılıq və qadın kimliyi haqqında elə danışırdılar ki, o hisslər hələ də bizimlədir.

Onların klipləri bəzən provokativ, bəzən sentimental, bəzən də tamamilə sərhədsiz idi. Moda, jestlər, rəqs – hər detal bir mesaj daşıyırdı. O vaxtlar sənətçi olmaq üçün cəsarət lazım idi. Və onlar o cəsarəti bizə göstərirdilər.

İndi geriyə baxanda nəsə itmiş kimi hiss edirik. Dünya daha səsli-küylüdür, amma sənətçilər daha az şey deməyə icazəlidirlər sanki. O enerjini, o səmimiyyəti, o sərbəstliyi harada itirdik? Yoxsa cəmiyyət sadəcə səssizcə daha konservativ olub?

O dövrləri darıxırıq – bir klipin müzakirə yaratdığı, sarsıtdığı, düşündürdüyü zamanları. O zamanlar pop musiqi risk edirdi. İndi isə çox vaxt təhlükəsiz oynayır.

Powered by Froala Editor