Minority jurnalı No16

Minority jurnalının 16-cı sayı yayımlanıb.

Davam edən münaqişələr zamanı bölgəmizdəki trans və kuir icmalarının qarşılaşdıqları unikal mübarizələr çox vaxt diqqətdən kənarda qalır. Minority jurnalının bu 16-cı sayında biz müharibə, gender və kimlik kəsişməsinə diqqət yetirərək, məqalələr və şəxsi hekayələr vasitəsilə icmalarımızın çoxşaxəli çətinliklərini və müqavimətini sizə çatdırırıq.

Bu sayımızda Sevinc Səmədzadə Azərbaycanda müharibə və hərbiləşmə şəraitində transgenderlərin üzləşdiyi “vətəndaşlıq borcu” fenomeninin təhlilini təqdim edir. Onun məqaləsi transgenderlərin, xüsusən də trans qadınların vətəndaşlığın ən aşağı pilləsinə necə salındığını araşdırır. O, trans icmasının “ləyaqətli” vətəndaş statusuna can atarkən müharibə zamanı millətçi təzyiqlər kontekstində aparmalı olduğu maddi və mənəvi mübarizələrdən bəhs edir.

Nilufər Əfəndiyevanın iş yerlərində kuir qadınlar haqqında məqaləsi qalıcı ayrı-seçkiliyi və bərabərlik üçün sistemli maneələri üzə çıxarır. O, kuir qadınların müxtəlif peşə sahələrində qarşılaşdıqları çətinlikləri, o cümlədən məşğulluq imkanlarının olmaması və zorakılığa məruz qalmamaq üçün kimliklərini gizlətmək ehtiyaclarını araşdırır.

Ş. N. 2020-ci il münaqişəsi və pandemiya zamanı qadınların üzləşdiyi mürəkkəb çətinlikləri araşdırır. O, müharibənin və pandemiyanın həm cis, həm də trans qadınlara ciddi təsiri haqqında şəxsi hekayələrini və müşahidələrini bölüşür. Onun məqaləsi qadınların böhranlar zamanı möhkəmliyini göstərir və onların ehtiyaclarına daha çox diqqət yetirməyə çağırır.

Sevgi İsmayılbəylinin Aytən Fərhadova ilə müsahibəsi daha geniş ictimai təsirləri vurğulamaqla yanaşı, müharibəyə şəxsi baxış bucağı təqdim edir. Fərhadova öz təcrübələrindən və müharibə veteranları və zərərçəkmiş ailələrlə müsahibələrindən istifadə edərək müharibənin psixoloji və sosial zərərindən bəhs edir. O, psixoloji dəstəyə və münaqişənin fərdlərə və icmalara dərin təsirlərinin sosial tanınmasına ehtiyac olduğunu bildirir.

Azərbaycan məktəblərində eşidilən “müəllim sənin anandır, məktəb isə ikinci evindir” deyimi bir çox trans tələbə üçün içi boş bir deyim kimi səslənir. Aleks Şah özünün və illərlə zorakılıq və ayrı-seçkiliklə üzləşmiş tələbələrin hekayələrini bölüşür. Ənənəvi kişi rollarına uyğun gəlmədiyi üçün kənarlaşdırılan və zorakılıqla qarşılaşan Aleksin və tələbələrin kömək üçün çağırışlarına patriarxal dəyərlərə üstünlük verən səlahiyyətlilər məhəl qoymayırlar. Aleks Azərbaycanda bütün tələbələr üçün təhlükəsiz, inklüziv təhsil mühitinin yaradılmasının vacibliyini qeyd edir.